Karalamalaaaar :)

İnsanlar hayatlarını - geleceklerini  garanti altına almak,  kolay geçinebilmek, kültür seviyelerini arttırmak  bazen daha fazla para kazanabilmek için eğitime yönelirler.

  Bu süreç gayet zorlu inişli çıkışlı ve sürekli baskı altından geçen anasınıfdan başlayan  ve kimilerine göre üniversite bitene kadar olan dönemdir. Ama bu benim için tamamen farklı bir dönemdi. Tek stresim üniversiteye hazırlandığım senin ilk yarısına kadar dershanede ne giyeceğimken ,ikinci yarısından sonra puanım yüzde kaç olmuştu . Tabiki bu büyük değişimde benim rolüm çok çok azdı çünkü ikinci yarısından sonra çılgın ,bir okadarda ayakları yere sağlam basan biricik kuzenlerimin evine taşınmıştım.Sanırım hayatımın en güzel zamanlarıydı çünkü ; kapalı gözlerimi açmışlardı , beni aydınlatmışlardı. Pavlovun denekleri gibi hissettirmişlerdi bana kendimi mesela lysden hedeflediğimiz puanı tutturunca hep beraber içmeye gidip sarhoş olana kadar içitiğmiz bununda benim ödülümün olduğu zamanlardı. Eğer düşük yaparsam dershane çıkışları bir yere gitmek yasak , hatta baya düşük yaparsam haftada birgün ailemle görüşmeme engellerdi. Ama sonuç olarak herşey benim içindi  çılgın olduklarını söylemiştim ki zaten bunları bana başka birileri yapsa yatıcak yerleri olmazdı da kuzenler ayrıdır onlar benım şuan üniversitede olma sebeplerim yerim ben onları :) Neyse bu stresli ayların sonunda ben küçüklüğümünde evcilik oynarken bile büründüğüm mesleğe bir adım yaklaşmış oldum.Tabikide ozamanla bu zaman pek aynı değildi; ozamanlar çocuklarımın karınını doyurup , evi temizleyip, çok ciddi bir okadar seksi kalem eteğim , topuklu ayakkabımla işe giden ve devamlı magazin muhabirlerinin fotoğrafını çeken bir kadınken. Şimdi ev temizliği yada çocuk bakımı yapmak dünyanın en ağır işi geliyor bana .. Hayat işte ozaman topukluya meraklıyken ( tabikide şuan içinde en değerliler onlar ) şimdi markete giderken bile esorfmanımın altına çekerim ugglarımı rahatıma okadar düşkünüm yani. Sonuçta hayellerim için attığım ilk adımda yorulup, hırpalanmanın bir mantığı yok .Neyse konudan saptım demem oki ;

  Bayram sonraki bir haftada-evden hiç dışarı çıkmadığım bir haftada -anladım ki ev hanımlığı bana göre birşey değil. Ev temizliği, çocuk bakımı, kendi bakımım , yemek , çamaşır ütü derken kafayı yemek üzereydim  ve yarın okulun olucak olması ben en çok tatmin eden şey . Meğer ne kadar seviyormuşum okulumu ben bile şaşırdım buna. Birşeylerin kıymetini yok olduğunda anlıyormuşuz ya gerçekten öyle bende çok güzel akıllandım ..

Biran önce yarın olsunda okuluma gidiyiiimm arkadaşlarıma gidiyiiiimmmmm